Hoge bomen en...

Ze waren ons al opgevallen, de hoge bomen om de verschillende percelen, maar de waarschuwing die daarachter verscholen lag was ons ontgaan. Doch eenmaal onderweg naar Hot Water Beach kwamen wij al snel te weten dat die bomen ervoor dienen om druiven en kiwi’s uit de wind te houden. Nu leek het of onze camper die taak had overgenomen. Een zeer krachtige wind sloeg ons links en rechts om de oren en alles wat zich niet wist vast te houden aan een stam of aan de grond werd achteloos over de wegen geblazen. En dat allemaal bij zonnig weer en een temperatuur van 22 graden. Tja, het kan verkeren. Een inspannende en avontuurlijke rit lag dus in het vooruitzicht maar ook – zo zou al gauw blijken – een zeer boeiende. Prachtige vergezichten werden ons aangereikt en wat jammer toch dat op de Nieuw-Zeelandse wegen parkeerplaatsen altijd worden aangeboden wanneer dat schoons allang voorbij is. Het gevolg is onvoorspelbaar remgedrag voor dat ene “fotomoment” door op een willekeurige plek en op een paar vierkante meter tot stilstand te komen. Dit zo nu en dan tot ongenoegen van de bijrijder.
Eenmaal op het schiereiland Coromandel aangekomen werden wij getrakteerd op een bergachtig landschap, waarbij het soms leek alsof de schepper het ook niet meer wist en een rijtje bergen zo maar ergens had gedumpt. Misschien dat de rigoureuze houtkap dat gevoel juist bij ons opriep. Het was trouwens ook een traject met een ontelbaar aantal haarspeldbochten, bijna naadloos aaneengeregen. Fraai om in die dieptes te kunnen kijken maar waarbij zich een vreemd fenomeen voordeed. Tijdens die momenten met scherpe bochten communiceerde alleen de Tomtom nog met mij. Enfin, het duurde allemaal wat langer dan gepland maar uiteindelijk werd het einddoel van deze dag veilig bereikt. Ruim op tijd om nog tijdens eb het wonder van het warme water op het strand te kunnen aanschouwen. Door daar een gat te graven komt het hete en zoute water aan de oppervlakte en kun je je eigen Spa ervaring beleven. Aan de verbeten wijze waarop sommigen op een relatief klein gedeelte van het strand hun kuil groeven, meenden wij een Duitse achtergrond te herkennen. En wij zelf dan? Wij deden niet mee, we hadden ons schepje vergeten mee te nemen en dus restte ons slechts een wandeling langs de fraaie oceaankust bij een nog steeds aangename temperatuur.
vrijdag 2 maart 2012 stond een rit naar Orewa op het programma. Voor ons min of meer een tussenstop op weg naar Russell, het favoriete vakantieoord van de Aucklanders. Er schijnt daar het nodige te beleven te zijn en wij denken daar dan ook twee of drie nachten door te moeten brengen. Overigens was de rit vandaag, behalve het gedeelte door Coromandel, tamelijk saai en de aankomst op de camping kon bijna als hoogtepunt worden aangemerkt. Daar wachtte ons een nieuwe verrassing toen we, waarschijnlijk met een bedrukt gezicht, naar het rechter voorwiel keken. Dat zag er anders uit dan de overige drie exemplaren. Goede raad is duur en derhalve voor alle zekerheid het verhuurbedrijf gebeld. Of wij zo vriendelijk zouden willen zijn om een paar honderd meter verder te rijden en de band te laten repareren. Op hun kosten wel te verstaan en daarmee werd tevens voorkomen dat we tijdens onze vakantie ook nog eens vieze handen zouden krijgen. Dat vele rondrijden is immers al zwaar genoeg, nietwaar? Het is dan ook goed om na zo’n enerverende dag naast de gerepareerde camper, met zicht op zee, uit te rusten.